Spijs en drank

Mezami(e)s,

enkele regenachtige uren overbruggen voor de volgende vlucht, dus post ik maar weer even een verslagje.
Niet dat er zovele wereldscokkende dingen zijn gebeurd hoor. Ik heb mijn sandalen laten plakken bij de plaatselijke schoenmaker, voor drie euro, en heb voor hetzelfde bedrag ook de lokale middenstand gesteund voor een kappersbeurt. Niet dat dat echt nodig was, maar ijdelheid is een lelijk beest, en ik probeer dat overal ter wereld te doen. Wisten jullie dat niet caipirinha, maar gewoon bier de lievelingsdrank van de Brazilianen is? Ze drinken het hier de hele dag, uit blikjes, uit flessen van 660 ml, of zelfs een hele liter. Steevast verpakt in isolerende plastic kokertjes en vergezeld van piepkleine Plopglaasjes. Met merken als Skol, Bavaria en Heineken vrees ik dat de nazaten van meneer Freddy Heineken hier de markt in handen hebben. Al is het plaatselijke Braham wel het officiële WK-bier, al zou het me niet verbazen dat meneer Freddy ook hier een stevige vinger in de pap heeft.
Ik heb ook een mogelijke verklaring waarom de helft van de Brazilianen kampt met euh... een serieus overgewicht. Bij het eten van kilo's vlees (je zou die porties biefstuk eens moeten zien, halve koeien zijn het!) kappen ze bij voorkeur ook een literfles Coca Cola naar binnen, die je hier doodnormaal kan bestellen in een restaurant. De overschot neem je gewoon mee naar huis. Ook vast klant op het menu: zwarte bonen én frieten én rijst én een blad sla met tomaat. Vraag me ook niet waarom deze populaire volksschotel hier MARMITEX heet; deze vraag zoeken we op na thuiskomst. Vis is hier zo ver van de oceaan minder populair en wat doet die smerige tilapia hier trouwens op het menu? Ik dacht dat die in Viëtnam werd gevangen? Zo, nog enkele foto's van de voorbije dagen posten (om te vergroten: in het kruisje in de foto klikken) en dan zijn jullie weer helemaal bij, en hopelijk ook blij. Tot in den draai!