4. Allemaal beestjes

Mezami(e)s,
Een eerste natuurhoogtepunt hebben we begin van de week achter de rug: het 100 Islands-gebied, ook bekend van de gelijknamige saladedressing. Met stadjes als Brockville en Rockport, allemaal een voorschoot groot met enkele fotogenieke straten en voor de rest veel water. Er worden hier ook busladingen dagjestoersisten gedropt voor boottochtjes op de meren. Zeer de moeite waard, zo blijkt als ook wij inschepen op een tochtje van een uur waarbij de regen spelbreker speelt. Dé bezienswaardigheid onderweg: Boldt Castle, op een eiland op Amerikaans grondgebied. Deze rijke excentriekeling bouwde het kasteel begin 20ste eeuw als eerbetoon aan zijn vrouw, totdat die stierf in 1913. De werkzaamheden werden stilgelegd en het bouwwerk stond zestig jaar lang te verkommeren. Nu is het in al z’n glorie hersteld en zeer zeker een visueel hoogstandje vanop het water. En tijdens een van onze wandelingen in een natuurparkhebben we vier gieren op een kale boom en een otter gezien!

Daarna volgt een blitzbezoek aan het stadje Kingston, waar we de camper weer eens op de parking van een supermarkt parkeren. Niet erg rustig ’s nachts, maar wel veilig, inkopen doen naast de deur en met de bus een half uurtje naar het centrum. Tof stadje, met een straat genoemd naar The Tragically Hip (ik zie het dEUS nog niet meteen voor elkaar krijgen) en nogal wat te zien. Een gevangenismuseum naast de eerste moderne gevangenis van het land, een universiteit, een mooi stadhuis, een fort, een militaire academie,… Interessant, voor een half dagje! Aabieding van de dag: steak met een halve liter voor 10 euro, in een zaak waar ze Leffe, Hoegaarden en Stella van het vat hebben. Wij kiezen een plaatselijke pils: lekker!

Nu we in Ontario zijn beland, hebben we eindelijk ook een wegenkaart op de kop getikt (met dank aan de altijd heel vriendelijke en behulpzame toeristische diensten in dit land) zodat we nog beter onze weg zullen vinden. Je hebt hier namelijk de neiging afstanden te onderschatten, of beter: rijtijden. Zo doen we er bijna vier uur over om vanuit Kingston naar onze camping in het Algonquin Provincial Park te rijden, waar we net voor zonsondergang arriveren en worden verwelkomd door een van de honderdduizenden eekhoorns die we al hebben gezien in Canada. Er zijn geen echte restaurants in het park, enkel een winkel met alleen de basisproducten en je kan hier ook geen alcohol kopen. We zijn dus op onszelf aangewezen voor de drie dagen dat we hier zijn. We koken voor twee dagen: penne al ragu, smikkelen en smullen. Overmorgenavond zal het een omeletje met een boke zijn.
De natuur in het zesduizend vierkante kilometer grote park, waar maar één weg een stukje doorloopt, is indrukwekkend, merken we op de vele wandelingen die we hier maken. Wijdse vergezichten vanop hoge klippen, kristalheldere meren (iedereen heeft hier een kano blijkbaar), bossen met kleurrijke bomen. Enkel qua wildleven valt het tot nu toe nogal tegen. WE WANT MOOSE, en die laten zich niet zien. En ook het weer toont zich niet altijd van zijn beste kant. De herfst is hier duidelijk ingetreden: regenbuien; overdag 9 i.p.v. 20 graden en ’s nachts flirten de temperaturen met het vriespunt. Laat de verwarming maar draaien in ons huisje op wielen! Maar het weer weerhoudt vele Canadezen er niet van om het lange weekend (maandag = Canadese Thanksgiving) al kamperend in tentjes door te brengen. Brrr! Volgende etappe: in twee dagen naar Niagara Falls en daarna nog twee dagen Toronto. Dat lezen jullie dan wel, naar het einde van de week toe. Tot dan!
LAST MINUTE: tijdens onze allerlaatste natuurwandeling, hier in Algonquin, toch nog twee bevers van dichtbij gezien (Ed en Willem, zonder waterpomptang).